توصیه های برای والدین محصل و کنکوری
والدین و کنکور
کنکور برای خانواده ها مشکلاتی رو به وجود می آورد که واکنش های هر خانواده هم با هم متفاوت است.
بعضی از والدین بی تفاوتند و خیلی کاری به فرزندشان ندارند بعضی ها
اوضاع و شرایط راتسهیل نموده وامکانات لازم را فراهم میآورند.
تعدادی ازوالدین هم حساسیت زیادی به موضوع نشان میدهند و سعی میکنند این حساسیت را در فرزندشان نیز تقویت نمایند.
والدینی هم هستند که به دلیل عدم رضایت از نوع فعالیت و تلاش فرزندشان برای کنکور،
از اهرمهای فشار استفاده میکنند. اما مناسب ترین روش و بهترین راهکارها برای این مساله کدام است؟
۱- واقعگرایی
درحال حاضرجنبه های غیرعلمی وغیرمنطقی زیادی درکنکور وجوددارندکه متاسفانه رایج هم میباشند.
مشخص ترین نمونه ی این مشکل، اعلام وضعیت فوق العاده درآخرین فرصت است.
درحالی که دانش آموزان توقع میرود ازهمان سال اول متوسطه با تلاش برای درک وفهم مطالب،
آمادگی های لازم را درخود ایجاد وتقویت نمایند، اما در عمل برای دانش آموزان،هیچ سالی،
سال آخر نمیشود به این ترتیب همه تلاشها،درس خواندن ها و انگیزه ها درسال آخرجمع میشود.
منطق حکم میکند که این روند را روشی عاقلانه و واقعگرایانه ندانیم امادر هر حال خود این وضعیت،
واقعیتی است که باید آن راپذیرفت بیشتر دانش آموزان با همین روند پا به آخرین سال تحصیلی میگذارند
و لذا فشار وسختی زیادی رامتحمل میشوند،حداقل میتوان به دانش آموزان پایه های ما قبل توصیه نمود
که برای آمادگی کنکور عاقلانه تر رفتارکنند وهمه چیز را به سال آخر موکول نسازند.
منظوراز واقعگرایی درمورد والدین این است که اولا آنها توقعات خود را درخصوص احتمال موفقیت فرزندشان در کنکور
بر اساس عوامل منطقی تنظیم کنید.مثلا از دانش آموزی که درسالهای قبل پیش نیاز لازم را کسب نکرده
و ضعف پایه ای دارد نباید توقع قبولی در یک رشته ی بالا داشت.
یا دانش آموزان را که به هر دلیل از جمله تمایل برای ورود به بازارکامل،
انگیزه ی چندانی برای کنکور ندارد نمیتوان با اجبار به کنکور علاقمند
ساخت.ثانیا رفتار والدین نیز باید از منطقی تبعیت کند.
دیده میشود که گاه حساسیت و تب وتاب بعضی از والدین بیشتر ازفرزند کنکوریشان است.
باید مراقب باشید که به هیچ وجه نقشها جا به جا
نشود.اگر کنکور را کار فرزندتان میدانید تقلا و حساسیت بیش از حد شما انگیزه های او را کاهش خواهد داد.

 
۲- تقویت انگیزه های درونی
اگر میخواهید همراه خوبی باشید به تلاشهای مثبت فرزندتان بیش از نکات منفی توجه داشته باشید
و به اصطلاح انگیزه های درونی او را تقویت نمایید. با این کار حس مسؤلیت پذیری او را نیز افزایش خواهید داد.
این عرف بعضی از والدین است،تا زمانی که فرزندشان کار خودش را میکند
کاری به کار او ندارند چون تصور میکنند وظیفهاش را انجام میدهد.
اما به محض این که کوچکترین نشانه ای تنبلی وکمکاری را مشاهده کردند
بلافاصله عکسالعمل تندی نشان میدهند.اتفاقا قضیه باید برعکس باشد.
باید برای زمانی که وظیفهاش را انجام میدهد به او توجه کنید و نشان دهید که
متوجه تلاش او هستید.از طرف دیگر فرزند شما ممکن است اشتباه کند،
گاهی امکان دارد به استراحت نیاز داشته باشد وزمانی هم
انگیزهاش را از دست بدهد،اینجا هم شما به جای واکنش تند،باید کمی مدارا وتحمل را پیشه سازید
و باز دنبال رفتارهای مثبت او باشید نه نشانه های منفی.
تاسف آور است که گاهی والدین میگویند فرزندشان هیچگونه حرکت مثبتی ندارد.
آیا واقعا چنین چیزی امکان دارد؟
آیا این خود نشانهی حداکثر بدبینی نیست؟ اگر چنین تصوری در مورد فرزندتان دارید به احتمال زیاد شما بیش از حد بدبین هستید وگرنه همهی
انسانها به ملاطفت و مهربانی واکنش مثبتتری نشان میدهند تا بدبینی وتندخویی. باز یادآوری این نکته برای والدین لازم است که رفتارهای مثبت را نشانه بروید و به دنبال علایم اثبات تنبلی و از زیر کار در رفتن نباشید.
 
۳- اجتناب از تنش
حتی اگر حق با شماست تا حد امکان از ایجاد تنش،درگیری،وجروبحث به خاطر مسائل ریز و درشت اجتناب نمایید. ما عادت داریم وقتی مشکل شروع شد میخواهیم مشکل را همان جاحل کنیم،چیزی که معمولا امکان ندارد مگردر صورت استفاده از روشهای غیر از گفتگو!
باید یاد بگیرید که دعوا هم زمانهای خاص خود را دارد.بله! باور کنید میتوان زمانهایی را هم برای دعوا تعیین کرد.
یک مشکل درفضای آرام،منطقی ومسالمت آمیز بهتر حل میشود تا درمحیطی پر از اضطراب و استرس. یقین داشته باشید در یک فضای غیر منطقی و هیجانی، هیچ مشکلی به شکل منطقی حل نخواهد شد.
و یک نکته ی فوق العاده مهم دیگر،فرزند شما به خاطر شرایطی که در آن قرار دارد و فشاری که به او وارد میشود گاهی ممکن است رفتارهای تنش را از خود نشان دهد.
بهانه گیری، نق زدن، رفتار تند و غیرمؤدبانه، بیقراری، سر جر و بحث رابازکردن، توقعات نامعقول و… ازجمله موارد
رفتارهای تنش زا هستند.باز شما که درشرایط متعادل تری قرار دارید بهتر میدانید هم به آرامش اوضاع وهم به آرامسازی فرزندتان کمک کنید.
اگر شما هم بخواهید عکس العمل نشان دهید به طور حتم اوضاع از آن چه که هست بدتر خواهد شد.
تجربه نشان داده است که دانش آموزان کنکوری در مقاطعی به دلیل استمرار فعالیت،خستگی و یا فشارهای محیطی دچار افت میشوند.